คลาสสิคที่หนึ่ง: ทุกสิ่งล้วนเป็นมายา

พูดถึงในพระไตรปิฎกใบลาน: ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นมายา; ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นฝันราง, ฟองสบู่, หรือความเปรียบเทียบอื่น ๆ, เหมือนหมอกเหมือนประกายฟ้า, ให้พิจารณาเช่นนี้ ความรักที่สวยงาม, ความรักที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม, ที่จริงแล้วล้วนเป็นมายา! ความรักที่แท้จริงระหว่างเหลียงซานเปโฆและเจียวอิงไท, ความซื่อสัตย์ของโรมิโอและจูเลียต: ที่แท้แล้วหนึ่งคือเรื่องเล่า, อีกหนึ่งคือนวนิยาย. ความเศร้าสลดของหนุ่มและสาวบนสวรรค์, ความโรแมนติกระหว่างสโนว์ไวท์กับเจ้าชาย: อย่างได้แก่เป็นเทพนิยายและนิทาน. แต่ว่าความรักอันเป็นมายาก็ยังเป็นสิ่งที่สวยงามที่สุด! มันเหมือนตกอยู่ในความฝัน, ใกล้แค่เอื้อมแต่ไม่สามารถสัมผัสได้; ความห่างไกลนั้นเพียงพอที่จะเป็นสิ่งที่สวยงามอยู่เสมอ, เพราะไม่สามารถเข้าถึงได้, เต็มไปด้วยจินตนาการ, แต่ยากที่จะเข้าใจ. สิ่งที่สวยงามที่สุดนั้นอยู่ที่จิตใจของมนุษย์ที่สร้างขึ้นจากจินตนาการ. ความงามเช่นนี้คุ้มค่ากับการที่เรามนุษย์ธรรมดาจะค้นหา, แม้จะใช้เวลาไปตลอดชีวิต, สุดท้ายก็เป็นผลที่ทำให้หัวใจสลาย, แต่ยังคงมีความหวังอยู่.

คลาสสิคที่สอง: ไม่สามารถพูดได้

หลายสิ่งหลายอย่างล้วนเป็นสิ่งที่ “เพียงสามารถเข้าใจ แต่ไม่สามารถบรรยาย!” หลายระดับของพระพุทธเจ้านั้นต้องคุณไปเข้าใจ, เพื่อปรับปรุงจิตใจ, หากทุกอย่างต้องพึ่งพาคนอื่นบอกคุณ, คุณจะไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของการเข้าถึงความรู้ที่แท้จริงได้! พระพุทธเจ้าสอนให้มวลชนละทิ้งความคิดที่ผิดพลาด และเข้าสู่สภาวะที่ไม่คิดและไม่ไม่คิด! ดังนั้นการ “พูด” นั้นต้องการความคิดที่ผิดพลาดเพื่อดำเนินการ ดังนั้นไม่สามารถพูดได้! พระพุทธเจ้ามีเรื่องราวมากมายเพื่อสอนมวลชนที่จำเป็น ดังนั้นเซนจึงมุ่งเน้นไปที่การไม่ถือมั่นในคำพูดก็คือเหตุผลนี้เอง. ดูหนังรักมากแค่ไหน, นิยายรักที่คลาสสิคเพียงใดก็เป็นเพียงกลางใจเท่านั้น, เพราะความรักนั้นต้องมีประสบการณ์ของตนเองเพื่อเข้าใจ! เพราะความรักเองก็ไม่สามารถพูดออกมาได้. ผู้ที่ตกหลุมรักนั้นมักจะหูหนวก, คนรอบข้างจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเขา! เพราะความรู้สึกนี้เปรียบได้กับคนที่ดื่มน้ำ, รู้ว่าร้อนหนาวอย่างไร! แม้ว่าผลลัพธ์ที่พบความสุขพันครั้งจะเหมือนกัน, แต่การเดินทางในความรักนั้นแตกต่างกัน! มีแต่คู่รักเท่านั้นที่จะรู้ความลับของตัวเอง, ไม่สามารถพูดให้คนนอกฟังได้!

คลาสสิคที่สาม: รูปคือความว่าง, ความว่างคือรูป

รูปไม่แตกต่างจากความว่าง, ความว่างไม่แตกต่างจากรูป. กล่าวถึงในพระอภิธรรมแห่งปัญญา! ข้อความทั้งหมด 260 คำ, สั้นและทรงพลังมีสาระลึกซึ้ง ในสมัยหลังกัวเจี้ยนได้แปลไว้, ทำให้ได้สาระสำคัญของเซน! ข้อความที่ว่า “รูปไม่แตกต่างจากความว่าง, ความว่างไม่แตกต่างจากรูป, รูปคือความว่าง, ความว่างคือรูป, ความรู้สึก, ความคิด, การกระทำ, และจิตใจ ก็เช่นกัน.” ที่นี่ “รูป” ในที่นี้หมายถึงสิ่งที่ทุกคนมักคิด สอนหรือเปรียบเกี่ยวกับโลกนี้! มีแต่ผู้หญิงที่มีใบหน้าที่สวยงามมักดึงดูดความสนใจมากมาย! แต่แม้แต่ผู้หญิงที่สวยที่สุด, ก็ต้องมีวันที่จะชราลง! เมื่อคุณแก่ไป, ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเคยเกิดขึ้น จะยังมีอยู่หรือ? เมื่อความสวยงามดับลง, ทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิม! ความสวยงามและความรุ่งเรือง, คำหวานและคำรักทั้งหมด เป็นเพียงการผ่านไปเหมือนสายลม. ผู้หญิง, หาคนที่รักคุณจริงๆ แล้วหลับอยู่ในอ้อมกอดเถอะ!

คลาสสิคที่สี่: ชีวิตในโลกนี้, เหมือนอยู่ในหนาม

จิตใจไม่ขยับ, คนไม่กระทำ ไม่ขยับก็ไม่บาดเจ็บ. เมื่อจิตเคลื่อนไหว, คนก็ทำอะไรผิดพลาด, บาดเจ็บและรับรู้ถึงความเจ็บปวดในโลก. ชีวิตในโลกนี้, ทุกช่วงเวลาต่างมีความเหมือนกับอยู่ท่ามกลางหนาม, สถานที่ทุกแห่งแฝงไปด้วยความเสี่ยงและสิ่งล่อลวง. มีแต่การไม่ขยับจิตใจ, ไม่มีความคิดผิดๆ, จิตใจสงบเหมือนน้ำที่นิ่ง, จึงสามารถทำให้การกระทำของตนไม่เอียง, และสามารถหลีกเลี่ยงความเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพ. มิฉะนั้นจะคอยแต่ให้ความทุกข์รุมล้อม. ในโลกที่เต็มไปด้วยสิ่งล่อลวง, ความรักมีจริงหรือไม่? รัก, เป็นดอกไม้ที่สามารถเหี่ยวเฉาได้ง่าย! แต่คุณ, เป็นกุหลาบที่สวยสดงดงามที่สุดในสายลมเช้านี้. เมื่อสิ่งล่อลวงใหม่ปรากฏขึ้น, ความอยากของหัวใจก็เริ่มงอกขึ้น! ความรักก็เป็นบาปดั้งเดิม. แล้วการทำผิดที่ถูกลงโทษล่ะ? คนที่หลงทางนั้นก็ติดใจจนไม่สามารถหลุดพ้นได้! บางทีต้องมีแต่คนที่เข้าใจความรักที่แท้จริงแล้ว, จึงจะสามารถทำให้ธงลอย, ลมพัด, และจิตใจนิ่งได้!

คลาสสิคที่ห้า: หนึ่งดอกไม้หนึ่งโลก, หนึ่งพระหนึ่งพระพุทธเจ้า

บทพูดมาจาก “พระธรรม” ครั้งหนึ่งพระพุทธเจ้าขึ้นไปจับดอกไม้, เพียงแต่กายเกิดมาทำให้ชอบเหล่านั้นยิ้ม, จากนั้นจึงเดินไปสวรรค์. จากดอกไม้หนึ่งดอกสามารถเข้าใจโลกทั้งหมด, ทำให้ขึ้นสวรรค์, พระพุทธเจ้าคือพระพุทธเจ้า, ใครกันที่จะมีสภาวะแบบนี้ได้?! พระกล่าวว่า: หนึ่งดอกไม้หนึ่งโลก, หนึ่งหญ้าหนึ่งสวรรค์, หนึ่งใบหนึ่งพระพุทธเจ้า, หนึ่งเม็ดหนึ่งสุขที่เต็มไปด้วยความสุข, หนึ่งมุมหนึ่งที่สงบ, หนึ่งรอยยิ้มหนึ่งความสัมพันธ์, หนึ่งความคิดหนึ่งความสงบ. ทุกอย่างเป็นความรู้สึกของจิตใจ. วิญญาณหากไม่มีสิ่งใด, จะสามารถสำรวจดอกไม้หนึ่งใบหนึ่งโลก, หนึ่งหญ้าหนึ่งสวรรค์. เข้าใจสิ่งเหล่านี้, ดอกไม้หนึ่งใบก็คือโลกทั้งใบ, โลกทั้งใบก็ว่างเปล่าคล้ายดอกไม้และหญ้า!

คลาสสิคที่หก: การทอดถอนสายตา 500 ครั้งจึงจะแลกกันในชีวิตนี้เพียงครั้งเดียว

พระพูดว่า: สร้างสรรค์มา 100 ชาติถึงจะนั่งเรือข้ามไปได้, สร้างสรรค์มา 1000 ชาติถึงจะแบ่งปันเตียงนอน. การทะเลาะกันในชาติที่แล้ว, จึงแลกกันในวันนี้. การเจอสักครั้งในชีวิตนี้, ก็ยังต้องมีความทรงจำที่น่ารักหรือเจ็บปวดจากหลายชาติที่ผ่านมา. ทุกสัมพันธ์เกิดขึ้นก็เพราะโชคชะตา! การเจอกันเป็นเรื่องบังเอิญ, ย้อนกลับไปมอง, นั้นก็ดูเหมือนกำหนดชะตาชีวิตที่เกิดขึ้นเพียงเพื่อให้ได้พบกันในชั่วขณะหนึ่ง. คุณพูดว่า: เป็นชาวภูเขาที่มีหิมะเบาๆ, เป็นสาวสวยในป่า. ฉันพูดว่า: พรีเมียร์ลีกที่ผ่านไปล้าน ๆ โมง ก็ยังอยู่ใต้ดวงไฟตัวเล็ก ๆ. คุณพูดว่า: แต่การรักกันสองฝ่ายยังคงไม่อาจหนีจากชะตากรรม. ฉันพูดว่า: เป็นดอกไม้ที่ลงไปหมด, สู้หาเจ้ามาเถอะ. การรักกันมีทั้งสุขและทุกข์ แต่ความสัมพันธ์นั้นคล้ายไร้ค่า, ปล่อยให้แสงแดดส่องจนถึงรุ่งสาง. เวลาหมุนไป นึก๙ความรู้สึกนั่น ก็ยิ่งเรียกร้องความรักโดยไม่รู้ตัว!

คลาสสิคที่เจ็ด: ความเศร้าไม่มีน้ำตา, ปัญญาไม่มีถ้อยคำ, เสียงหัวเราะไม่มีเสียง

ยังจำได้ว่าในหนัง “อับกาน” เห็นอับกันเมื่อมีคนตามวิ่งเพื่อจะบอกว่า เจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่กำลังจะพูดพยายามจะเข้าใจข้อคิด, เขามองไปที่กลุ่มผู้ตามก็พูดว่า: “ฉันเหนื่อย”. ความรักไม่จำเป็นต้องมีด้านที่อลังการ, เพียงแค่ธรรมดาก็ถือว่าจริงแท้! เรายินดีที่สุดที่เห็นคู่รักสูงอายุในยามเย็น, ที่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน, พวกเขาจะกลับบ้านด้วยกัน, แม้ไม่ได้กล่าวคำรัก แต่เพียงแค่รอยยิ้มก็กินความรักไปมากกว่า. พวกเขาประสบความรักด้วยกัน ได้ทำ “จับมือกัน, จบชีวิต” ความรักในรูปลักษณ์ที่เงียบสงบ!

คลาสสิคที่แปด: ทะเลแห่งความทุกข์ไม่มีขอบเขต

วางมีดลงแล้วกลายเป็นพระพุทธเจ้า. กล่าวถึงสิ่งที่พระพุทธเจ้าพูดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงจากสิ่งชั่วร้ายเป็นสิ่งดี. เพื่อหมายถึงผู้ที่ทำกรรมชั่ว จะตระหนักถึงความผิดบาปของตนและตั้งใจจะกลับตัว สามารถกลายเป็นคนดีได้อย่างรวดเร็ว. จากพุทธหนังสือ “วิงส์ไฟ” กล่าวว่า: “ในชีวิต ชายต่ำช้าฆ่าคนไม่เสียใจที่จะสละมีด, ไร่รอดไปสบายเป็นพระพุทธเจ้า.” กล่าวถึงเรื่องราว, ชายคนหนึ่งเลี้ยงนกสองตัว, หนึ่งตัวผู้และหนึ่งตัวเมีย. ชายอยู่ตัวซ้ายตัวขวา กระโดดและบินเป็นที่เรียบดีทุกวัน. ในวินาทีหนึ่ง, เจ้านกตัวเมียบินหนีไป. ตัวเมียไม่ยอมกลับมา. ตัวผู้อยู่ดีแต่เศร้าอยู่ไม่สบาย. สามเดือนต่อมาภายหลัง ตัวผู้ตายอย่างสงบ. ปีผ่านไปรอชายจากไป, ตัวผู้ไม่ได้มาอีกแล้ว!

คลาสสิคที่เก้า: ความรู้แจ้งไม่มีต้นไม้, กระจกไม่ใช่แท่น

พระพูด: “ความรู้แจ้งไม่มีต้นไม้, กระจกไม่ใช่นั่ง; ทุกสิ่งมิใช่สิ่งใด, กระดาษก็ไม่มี.” ห้าสุดที่การเขียนเพื่อระบุผู้สืบทอด, วิธีการเสร็จสิ้นและมั่นคงของคุณคือ “ร่างกายเป็นต้นไม้ ความคิดเป็นกระจก; ลับกระจกทุกวัน, อย่าให้มีฝุ่น.” … เมื่อเฮ่าพุทธยังเป็นนักเชียร์, ก็ยังไม่รู้หนังสือ, หาผู้ดูให้ช่วยอ่านหน่อย และพูดไอเดียที่นำเสนอให้ฟัง. เจ้านายกล่าวว่า “หนุ่มนี้ยังไม่เข้าใจ, ต้องขจัดความมืด.” แต่ในคืนนี้ให้เฮ่าพุทธมาเรียนบทเรียนทด. และเพื่อหลีกเลี่ยงอุปสรรค, สตรีที่กว้างขวางช่วยแบ่งปันเสื้อผ้า เพื่อหลีกเลี่ยงพระภิกษุให้ซึ่งกัน. ข้อความสี่ได้พูดย้ำอีกครั้ง, อยากให้ผู้คนรู้และปล่อยวาง, เช่นพระไตรปิฎก. แต่ไม่ถือมั่นในความว่าง!

คลาสสิคที่สิบ: หากฉันไม่เข้าไปนรก, ใครจะเข้าไป?

ณ ปีแห่งพระเจ้า, ราชาที่อ่านพระคัมภีร์พบกับของใครบางคนที่ทุกข์ทรมาน ต้องการถอดความเป็นพระพุทธเจ้า ต้องการช่วยเหลือ มันเรียกว่านกอัลลา “ใครจะยอมเชื่อ.” ในภาพยนตร์ “รัก” เนื้อหาเล่าว่าการรักใคร่คนเห็นความสุขแล้วคุณต้องมีความสุขเหนือเขา. เพราะการให้คุณเป็นที่ปรารถนา, ทำให้คุณมีความสุขแทนที่พวกเขาผูกพัน. เป็นวิธีให้ข้อเสนอจากตัวตนที่แท้จริงให้คุณมีชีวิต! เมื่อดู “คฤหาสน์” ชอบการลงมือทำ, หลายปีหลังจากมาระยะยืน,, หญิงอยู่ที่นั่นถูกคู่ชิงกัน. ผ่านไป 14 ปี ภายหลังที่ไม่สามารถได้รับตำแหน่ง, แต่เพื่อหวังจะช่วยผู้รักต้องเสียสละความฝัน. เพื่อการใช้อำนาจ, ได้ทำเพื่อที่จะแบ่งปัน, ตอนนี้พระราชาจะมีมาตรฐานป้องกันเหตุการณ์เว้าเชื่อมสนับสนุนคู่รัก. แม้ว่าพ่อแม่จะฟื้นฟู, ผู้รักจะจากไปอย่างเงียบๆ, คุณรู้ว่าต้องทำเอง.